Spotkanie z majorem Wincentym Solińskim

Burmistrz Olesna Sylwester Lewicki miał zaszczyt gościć dziś w swoim gabinecie majora Wincentego Solińskiego.

Spotkanie było okazją do złożenia dostojnemu jubilatowi najserdeczniejszych życzeń zdrowia, pogody ducha oraz wszelkiej osobistej pomyślności z okazji obchodzonych niedawno 93. urodzin!

Wincenty Soliński urodził się 18.01.1928 r. we Wróblewie. Do 1947 roku mieszkał we wsi Smugi w gminie Mokrsko, w powiecie wieluńskim.

Kiedy wybuchła II wojna światowa, miał 11 lat. W czasie wojny zmarli rodzice wywiezieni na roboty do Niemiec ,on jako 15-letni chłopiec pracował przymusowo w cegielni w Mokrsku. W tym czasie był łącznikiem AK. Jesienią 1944 r. Niemcy zabrali go do kopania okopów w okolicy Osieczna, gdzie przebywał do nadejścia Armii Czerwonej w styczniu 1945r. W 1946r. w wieku 18 lat wstąpił do formowanego w lasach wróblewskich oddziału partyzanckiego S.O.S. „Oświęcim" porucznika Alfonsa Olejnika pseudonim „Babinicz".

Dnia 3 maja 1946 wraz z 59 innymi partyzantami złożył przysięgę "Babiniczowi" w czasie uroczystej mszy świętej odprawionej w lesie. Każdy otrzymał od dowódcy ryngrafy z Orłem i Matką Boską Częstochowską oraz pseudonim. Wincenty Soliński otrzymał pseudonim „Stuk". Oddział „Babinicza" należał do Konspiracyjnego Wojska Polskiego, poakowskiej organizacji podziemia antykomunistycznego, utworzonej w kwietniu 1945 r. przez Stanisława Sojczyńskiego „Warszyca". Jego członkowie uważali, że wkroczenie do Polski armii sowieckiej nie oznaczało wyzwolenia umęczonego wojną społeczeństwa polskiego, lecz nową okupację i prześladowania, nie szukali kompromisu, podejmowali walkę dla Ojczyzny.

Żołnierze „Babinicza" działali w okręgu Wieluńsko - Częstochowskim. Siali panikę w lokalnych strukturach milicji i Urzędu Bezpieczeństwa swoimi brawurowymi akcjami. Atakowali posterunki MO, zatrzymywali pociągi, wymierzali publiczne kary chłosty milicjantom i aktywistom komunistycznym, a nawet rozbrajali i rozbierali z mundurów żołnierzy radzieckich. Siedmiomiesięczna działalność dywersyjna oddziału „Babinicza" doprowadziła do sparaliżowania administracji komunistycznej.

Wincenty Soliński za działalność partyzancką został aresztowany w lutym 1947 r. trafił do aresztu śledczego UB w Wieluniu. Rejonowy Sąd Wojskowy w Łodzi skazał go na karę śmierci. Na mocy amnestii wyrok zamieniono na 15 lat więzienia. Wincenty Soliński odsiedział 10 lat. Najpierw przez pół roku w Wieluniu, później w zakładach karnych dla więźniów politycznych w Rawiczu i Nowogardzie. Z więzienia wyszedłem na mocy amnestii w 1956 roku. Po wyjściu na wolność pracował na śląsku w Katowickim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego, tam też ukończył Technikum Budowlane w Bytomiu. Do Olesna trafił w 1967 roku za swoją żoną Olgą. Pracował w PBR Olesno jako majster budowlany, a później kierownik budowy.

Po zwycięstwie SOLIDARNOŚCI w Nowej Polsce, wstąpił do Ogólnopolskiego Związku Byłych Żołnierzy Konspiracyjnego Wojska Polskiego. W latach 90-tych Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał rewizji wyroku z 1947 r. i zrehabilitował Wincentego Solińskiego. Czyny jego uznano za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego. Za swoją działalność otrzymał wiele odznaczeń państwowych min: Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Partyzancki, Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami. W 2014 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2017 r. został awansowany na majora Wojska Polskiego.